عمر بیماران ام اس چقدر است؟

در مسیر پیش‌بینی آینده‌ی بیماران مبتلا به ام‌اس، هم خبرهای خوب و هم خبرهای بد وجود دارد. هرچند ام‌اس کشنده نیست اما در حال حاضر هیچ درمانی برای آن وجود ندارد. همان‌طور که می‌دانید ام‌اس یک بیماری مزمن است.

نکته‌ی مهم در مورد بیماران مبتلا به ام‌اس این است که بسیاری از آن‌ها با مسائل دیگری دست و پنجه نرم می‌کنند که باعث کاهش کیفیت زندگی آن‌ها می‌شود. حتی با وجود اینکه اکثر بیماران هرگز به شدت ناتوان نخواهند شد، بسیاری از آن‌ها علائمی را تجربه خواهند کرد که باعث درد، ناراحتی و رنج آن‌ها خواهد شد.

در این مقاله به این موضوع خواهیم پرداخت که چه انتظاراتی از بیماری ام‌اس داریم؟ در واقع در مورد پیش‌آگاهی، چشم‌انداز و این قبیل مسائل مطالبی را ارائه خواهیم کرد.

بیماری ام‌اس کشنده نیست و به ندرت به نوع شدید تبدیل می‌شود اما علائم و عوارضی دارد که باعث می‌شود میانگین طول عمر مبتلایان حدود 7 سال کمتر از سایر افراد باشد. پیش‌آگاهی از این بیماری و علائم خطر آن و داشتن برنامه‌ی مراقبتی مناسب می‌تواند به مدیریت بهتر علائم و افزایش کیفیت زندگی کمک کند.

آیا ام‌اس کشنده است؟

عوارض مرتبط با ام‌اس مانند عفونت‌ها، بیماری‌های قلبی عروقی و سایر عوارض می‌تواند باعث شود طول عمر افراد مبتلا به این بیماری نسبت به افرادی که مبتلا به آن نیستند کوتاه‌تر شود. اما باید دقت شود که درمان و کنترل این عوارض می‌تواند خطر کوتاه‌تر شدن عمر بیماران مبتلا به ام‌اس را تا حد زیادی کاهش دهد.

بر اساس گفته‌ی انجمن ام‌اس ایالات متحده، طول عمر افراد مبتلا به ام‌اس، در طول زمان، یعنی از گذشته تا امروز، افزایش پیدا کرده است. با این‌حال عوارض مرتبط با این بیماری باعث می‌شود که میانگین طول عمر مبتلایان به ام‌اس حدود 7 سال کمتر از افرادی باشد که به این بیماری مبتلا نیستند. افراد مبتلا به ام‌اس هم مانند بسیاری از افراد دیگری که به این بیماری مبتلا نیستند در اثر بیماری‌هایی هم‌چون سرطان و بیماری‌های قلبی و عروقی از دنیا می‌روند. به غیر از موارد شدید از بیماری که نادر هستند،

پیش‌آگاهی از ام‌اس

پیش‌آگهی از این بیماری تحت تأثیر نوع MS است. ام‌اس پیشرونده‌ی اولیه با کاهش مداوم عملکرد بدون عود یا بهبود قابل توجه در عملکردها مشخص می‌شود. بیماری در هر فرد متفاوت خواهد بود و ممکن است دوره‌هایی از کاهش علائم بیماری وجود داشته باشد اما پیشرفت مداوم بیماری و علائم حتما وجود خواهد داشت.

در مورد اشکال عودکننده از ام‌اس، چندین دستورالعمل وجود دارد که ممکن است به پیش‌بینی و پیش‌آگاهی از بیماری کمک کند. افراد مبتلا به ام‌اس با موارد زیر روبرو خواهند شد:

• چند حمله علامتی در چند سال اولیه‌ی پس از تشخیص بیماری
• فاصله‌ی زمانی بیشتری بین حملات وجود خواهد داشت
• بهبودی کامل یا تقریبا کامل علائم را تجربه خواهند کرد
• علائمی که منحصراً مربوط به مشکلات حسی است، مانند سوزن سوزن شدن، از دست دادن بینایی یا بی حسی را تجربه خواهند کرد

بیماری ام‌اس در بیشتر موارد یک بیماری کشنده نیست و اکثر افراد مبتلا به این بیماری امید به زندگی نزدیک به حد معمول دارند. اما از آن‌جایی که این بیماری در افراد مختلف بسیار متفاوت بروز خواهد کرد، پیش‌بینی اینکه آیا وضعیت بیمار بدتر خواهد شد یا بهبود می‌یابد برای پزشکان دشوار است.

ارزیابی اینکه ناتوانی‌های ناشی از علائم بیماری چگونه بر فرد بیمار تاثیر می‌گذارد بسیار حائز اهمیت است. بر اساس گزارشات موجود، حدود دو سوم افراد مبتلا به ام‌اس می‌توانند تا حدود 2 دهه پس از تشخیص بیماری خود بدون استفاده از ویلچر راه بروند. برخی از افراد برای اینکه بتوانند سرپا بمانند به عصا یا واکر نیاز خواهند داشت. برخی دیگر از بیمارن برای مقابله با خستگی یا مشکلات تعادلی به استفاده از اسکوتر برقی یا ویلچر نیاز خواهند داشت.

پیشرفت ام‌اس و عوامل خطر

پیش‌بینی چگونگی پیشرفت ام‌اس در هر فرد دشوار است. شدت بیماری از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت خواهد بود.

• حدود 45 درصد از مبتلایان به ام‌اس به‌شدت تحت تأثیر این بیماری نیستند.
• اکثر افرادی که مبتلا به ام‌اس هستند، میزان مشخصی از پیشرفت بیماری را تجربه می‌کنند.

تعدادی عوامل خطر وجود دارند که نشان‌دهنده‌ی احتمال بالای ظهور برخی علائم شدید بیماری در فرد مبتلا هستند، از جمله‌ی این عوامل خطر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• اینکه شخص بیمار در زمان شروع علائم اولیه بیش از 40 سال داشته باشد.
• تاثیر گذاشتن علائم اولیه بیماری بر بسیاری از قسمت‌های بدن.
• تاثیر علائم اولیه‌ی بیماری بر عملکرد ذهنی، کنترل ادرار و کنترل اعمال حرکتی

آیا می‌توان با ام‌اس یک زندگی عادی داشت؟

پس از تشخیص بیماری ام‌اس، بیماران و درمان‌کننده‌ها تلاش می‌کنند تا یک برنامه‌ی مراقبتی مناسب برای فرد تهیه شود. این برنامه اغلب شامل موارد زیر است:

• قرار ملاقات‌های منظم با متخصص مغز و اعصاب برای نظارت بر پیشرفت بیماری
• استفاده از داروهای خاص برای کند کردن پیشرفت ام‌اس و جلوگیری از عود آن
• استفاده از سایر داروها یا روش‌های درمانی برای کمک به مدیریت علائم فردی

برخی تغییرات در سبک زندگی نیز ممکن است به برخی از بیماران ام‌اس کمک کند تا بیماری خود را بهتر مدیریت کنند. موارد زیر تعدادی از این تغییرات هستند:

• ترک سیگار
• ورزش کردن و کاهش وزن
• یافتن راه‌هایی برای کاهش استرس

ام‌اس یک بیماری مادام العمر است و تظاهرات بیماری از فردی به فرد دیگر متفاوت است. در برخی از افراد مبتلا به ام‌اس، این بیماری مدت کوتاهی پس از بروز، ناتوانی قابل توجهی ایجاد می‌کند، در حالی‌که برخی دیگر از مبتلایان ممکن است چندین دهه بدون علائمی که به‌طور قابل توجهی در زندگی روزمره آن‌ها تداخل ایجاد کند، زندگی کنند.

با استفاده از روش‌های مراقبتی، اکثر بیماران مبتلا به ام‌اس زندگی با تحرک مناسب خواهند داشت. همان‌طور که گفته شد تخمین زده می‌شود که حدود دو سوم از بیماران تا حدود 20 سال پس از تشخیص هنوز می‌توانند راه بروند، اگرچه برخی از بیمارن ممکن است به وسایل کمکی مانند عصا برای کمک به راه رفتن نیاز داشته باشند.

سخن پایانی

به‌طور کلی بیماری ام‌اس کیفیت زندگی را بیشتر از طول عمر تحت تاثیر قرار می‌دهد. افراد مبتلا به ام‌اس باید با بسیاری از علائم و عوارض دشواری که بر سبک زندگی آنها تأثیر می‌گذارد، دست و پنجه نرم کنند. با این‌حال این بیماران باید بدانند که با استفاده از درمان مناسب، امید به زندگی آن‌ها فرق چندانی با افرادی که به این بیماری مبتلا نیستند نخواهد داشت.

منابع

Multiple sclerosis prognosis and life expectancy

Multiple Sclerosis Prognosis and Your Life Expectancy