علائم و عوارض کمبود منیزیم در زنان

منیزیم یکی از مهم‌ترین ریزمغذی‌های ضروری برای بدن انسان است. در بسیاری از فرآیندهای فیزیولوژیک بدن نقش دارد و برای حفظ عملکرد طبیعی سلول‌ها و اندام‌ها ضروری است. کمبود منیزیم در افراد سالم با یک رژیم غذایی متعادل به ندرت دیده می‌شود اما ممکن است نیاز بدن به منیزیم در طول زندگی و در شرایط مختلف تغییر کند. به ویژه در زنان، شرایط فیزیوپاتولوژیک مختلفی وجود دارد که ممکن است نیاز به منیزیم را افزایش دهد. در واقع نقش منیزیم در زمینه سلامت زنان قابل توجه است. استفاده از منیزیم در زنان، چه از نظر پیشگیری و چه از نظر درمان بیماری‌ها، به بسیاری از مسائل مرتبط با سلامتی از سندرم تخمدان پلی کیستیک گرفته تا سندرم پیش از قاعدگی، از بارداری تا یائسگی و فراتر از آن گسترش یافته است.

منیزیم یک ماده معدنی ضروری است که در بسیاری از عملکردهای فیزیولوژیک بدن نقش اساسی دارد و در واکنش‌های آنزیمی متعددی شرکت دارد. مکمل منیزیم به طور موفقیت‌آمیزی در پیشگیری و درمان شرایط مختلف مانند سندرم پیش از قاعدگی (PMS)، سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، اختلالات خلقی و علائم پس از یائسگی و عوامل خطر متعاقب آن نقش دارد.

کمبود منیزیم در زنان ممکن است عوارض جسمانی و روانی متعددی ایجاد کند. منیزیم یک معدن مهم برای عملکرد صحیح بدن است، و کمبود آن می‌تواند به مشکلات مختلف منجر شود. در زنان، این مشکل می‌تواند باعث تغییرات در سیکل قاعدگی، اختلالات در قند خون، و تنش عضلاتی شود.

یکی از علائم شایع کمبود منیزیم در زنان می‌تواند اختلالات در دوره قاعدگی باشد. تغییرات در میزان هورمون‌ها باعث تغییرات در نوع و میزان علائم قاعدگی شده و می‌تواند به علائمی همچون درد شدید تخمدانی، اختلالات خونریزی، و افزایش تنش عضلاتی منجر شود. همچنین، کمبود منیزیم می‌تواند به مشکلات قند خون، اختلالات قلبی، و حتی افسردگی و اضطراب در زنان منجر شود.

برای پیشگیری از این مشکلات، مصرف منابع غنی از منیزیم مانند تخم‌مرغ، بادام، تخمه کدو، و سبزیجات تازه می‌تواند مفید باشد. همچنین، در موارد شدید‌تر، پزشکان ممکن است مکمل منیزیم تجویز کنند. به عنوان یک عنصر معدنی ضروری، اهمیت منیزیم در حفظ سلامتی زنان بسیار بالاست و کمبود آن می‌تواند به وقوع عوارض متنوعی منجر شود.

کمبود منیزیم در زنان ممکن است علائم متنوعی ایجاد کند. بعضی از علائم شایع کمبود منیزیم در زنان شامل موارد زیر می‌شوند:

1. اختلالات در دوره قاعدگی: کمبود منیزیم ممکن است به تغییرات در دوره قاعدگی زنان منجر شود. این تغییرات می‌توانند شامل درد شدید تخمدانی، افزایش نزدیکی‌های قاعدگی، و ناهنجاری‌های در میزان و مدت مدفوعات باشند.
2. تنش عضلاتی: کمبود منیزیم می‌تواند به تنش عضلاتی منجر شود. این تنش معمولاً با درد و تنفس سخت شدنی همراه است و ممکن است موجب اختلال در عملکرد عضلات باشد.
3. اختلالات در قند خون: کمبود منیزیم می‌تواند تأثیر مستقیم بر سطح قند خون داشته باشد و مشکلاتی مانند افزایش قند خون و اختلال در تعادل قندی ایجاد کند.
4. افسردگی و اضطراب: برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که کمبود منیزیم می‌تواند به افزایش احتمال ابتلاء به افسردگی و اضطراب در زنان منجر شود. منیزیم نقش مهمی در عملکرد سیستم عصبی ایفا می‌کند و کمبود آن می‌تواند تأثیر مستقیمی بر روحیه و روانی افراد داشته باشد.

سندرم پیش از قاعدگی (PMS)

متاسفانه ۸۰ تا ۹۰ درصد زنان در سراسر جهان از سندرم پیش از قاعدگی ( PMS ) رنج می‌برند و ۳ تا ۸ درصد از آنها علائم شدیدی را تجربه می‌کنند به حدی که این اختلال را به عنوان یکی از ناتوان‌کننده‌ترین اختلالات دوران باروری زنان به شمار می‌آورند. مطالعات متعددی نشان داده‌اند که سطح منیزیم در زنان مبتلا به PMS کمتر از زنان دیگر است. بنابراین مکمل منیزیم به عنوان یک رویکرد پیشگیرانه و درمانی برای PMS پیشنهاد شده است.

برخی از عوامل خطر PMS، مانند علائم افسردگی، سن و سبک زندگی ناسالم از جمله سیگار کشیدن و افزایش وزن بیش از حد، با CRP بالا که یک نشانگر التهابی فاز حاد است همراهی دارد. نقش ضد التهابی منیزیم به خوبی شناخته شده است، بنابراین جای تعجب نیست که چندین مطالعه ارتباط بین مصرف منیزیم و کاهش برخی از نشانگرهای مهم التهابی، از جمله CRP را گزارش کرده‌اند.

در مطالعات مختلف توصیه شده است که مصرف حداقل ۲ ماهه مکمل منیزیم برای ایجاد نتایج مطلوب بر روی بهبود علائم PMS مورد نیاز است.

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یکی از شایع‌ترین اختلالات غدد درون ریز است که بر باروری زنان تاثیر می‌گذارد. شیوع PCOS در زنان در سنین باروری بین ۵ تا ۱۸ درصد برآورد شده است.. اختلال در متابولیسم لیپید و لیپوپروتئین در زنان مبتلا به PCOS رایج است و مقاومت سیستمیک به انسولین یکی از موارد کلیدی پاتوفیزیولوژی این اختلال مهم می‌باشد. کمبود منیزیم به دلیل نقش کلیدی منیزیم بر متابولیسم گلوکز، می‌تواند باعث ایجاد مقاومت به انسولین شود.

مطالعات متعددی نشان داده‌اند که مصرف همزمان مکمل منیزیم و ویتامین E نقش موثری بر کنترل سطح قند خون، کاهش قابل توجه سطح انسولین خون و کاهش سطح تری‌گلیسیرید و کلسترول VLDL داشته است. بعلاوه کاهش قابل توجهی در هیرسوتیسم (پرمویی) و CRP رویت شد که نشان می‌دهد مصرف مکمل منیزیم و ویتامین E ممکن است عملکرد تخمدان را با مکانیسم‌های مختلف، از جمله اثر آنتی اکسیدانی و ضد التهابی بهبود بخشند.

بارداری

منیزیم نقش شناخته شده‌ای در درمان و پیشگیری بسیاری از اختلالات و بیماری‌ها در حوزه سلامت زنان دارد. در زنان باردار کمبود منیزیم می‌تواند موجب افزایش تحریک‌پذیری رحم، زایمان زودرس و تاخیر رشد داخل رحمی شود.

مطالعات متعددی نشان داده‌اند که مصرف مکمل منیزیم خطر یکی از شایع‌ترین علل مرگ و میر مادر و جنین یعنی پره اکلامپسی (نوعی فشار خون بالا در بارداری) را کاهش می‌دهد. کمبود منیزیم در اختلال در تنظیم فشار خون و در نتیجه ایجاد پره اکلامپسی نقش دارد.

این نتایج نشان داد که بررسی سطح منیزیم خون می‌تواند به عنوان یک عامل پیش‌بینی کننده پره اکلامپسی در اولین ارزیابی بارداری در نظر گرفته شود.

پیشنهاد می‌کنیم حتما مقاله “راز داشتن بارداری سالم و بی خطر با منیزیم” را مطالعه نمایید.

پوکی استخوان

سطح منیزیم پایین با تراکم پایین استخوان در زنان چه قبل و چه بعد از یائسگی مرتبط است. علاوه بر این، مشخص شده است که دریافت مقادیر کافی منیزیم از رژیم غذایی نقش مفیدی در کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو دارد که هر دو عامل خطر برای ایجاد پوکی استخوان هستند. بنابراین منطقی است که اثر محافظتی منیزیم بر شکستگی‌های ناشی از پوکی استخوان را در نظر داشته باشیم. از طرف دیگر لازم به ذکر است که سطوح ناکافی ویتامین D از طریق کاهش جذب کلسیم به ایجاد پوکی استخوان کمک می‌کند. مطالعات نشان داده‌اند کمبود منیزیم خون موجب اختلال در عملکرد آنزیم‌های مورد نیاز برای متابولیسم ویتامین D و تبدیل آن به فرم فعال می‌شوند و از این طریق در ایجاد پوکی استخوان نقش دارند.

گرگرفتگی

یکی از علائم رایج یائسگی و پیش از یائسگی، گرگرفتگی است که بسیار آزار دهنده است و اخیراً گمان می‌رود با افزایش خطر فاکتورهای قلبی عروقی، از جمله افزایش فشار خون، چربی خون بالا و مقاومت به انسولین همراه باشد. مطالعات متعدد نشان داده‌اند که منیزیم در درمان و پیشگیری از اختلالات قلبی عروقی مفید است و نقش اساسی در تنظیم فشار خون، متابولیسم انسولین و کارکرد صحیح قلب دارد.

گرگرفتگی به واسطه عدم تعادل در سروتونین و نوراپی نفرین در مغز ایجاد می‌شود که باعث بی‌ثباتی وازوموتور می‌شود و منیزیم به عنوان یک فعال عصبی و وازواکتیو شناخته شده است که بر سطح سروتونین در بسیاری از سلول‌های بدن از جمله مغز تاثیر می‌گذارد و در نتیجه در کاهش علائم گرگرفتگی نقش موثری دارد.

فشار خون

پس از یائسگی، شیوع فشار خون بالا در زنان به دلیل تغییرات هورمونی در مقایسه با مردان افزایش می‌یابد. فشار خون بالا یک عامل خطر اصلی برای ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی در زنان در این مرحله از زندگی است و شواهد نشان می‌دهد که فشار خون ممکن است در زنان سخت‌تر از مردان کنترل شود.

مطالعات متعددی تاثیر منیزیم بر بهبود و کنترل فشار خون را ثابت کرده‌اند. بنابراین مصرف مکمل‌های منیزیم می‌تواند نقش موثری در پیشگیری و کنترل فشار خون بالا به ویژه در سنین یائسگی داشته باشد.

نیازهای تغذیه‌ای زنان در پاسخ به تغییرات فیزیولوژیکی در طول عمر تغییر می کند. سطوح پایین منیزیم ممکن است در طول زندگی زنان رایج باشد و با پیامدهای نامطلوب سلامتی و کاهش کیفیت زندگی همراه باشد. پیروی از یک رژیم غذایی سالم در کنار مصرف منظم مکمل های منیزیم میتواند از بسیاری از این پیامدها پیشگیری کند.

مکمل بیومگنلیت

هر ساشه از مکمل بیومگنلیت حاوی ۳۰۰ میلی‌گرم منیزیم خالص (المنتال) است و طعم مطبوع پرتقالی دارد. منیزیم موجود در مکمل بیومگنلیت از نوع ملح آلی سیترات بوده و با فراهمی زیستی (جذب گوارشی) ۹۰ درصدی، بهترین منبع منیزیم شناخته شده است.

نحوه مصرف: روزانه ۱ ساشه بیومگنلیت را در یک لیوان آب حل کرده و همراه با غذا یا مطابق دستور پزشک مصرف کنید.

منبع:

Effect of magnesium supplementation on women’s health and well-being