درمان آرتریت روماتوئید
درمان‌های آرتریت روماتوئید می‌تواند به کاهش التهاب در مفاصل، تسکین درد، جلوگیری یا کند کردن روند آسیب مفاصل و کاهش ناتوانی کمک کند و فرد مبتلا را قادر سازد تا حد ممکن به فعالیت‌های روزمره خود ادامه دهد.
اگرچه درمان قطعی برای آرتریت روماتوئید وجود ندارد، شروع به موقع درمان‌های موجود (از جمله دارو، تغییر شیوه زندگی، درمان‌های حمایتی و جراحی) می‌تواند خطر آسیب مفاصل را کاهش داده و تأثیر این بیماری بر افت کیفیت زندگی را محدود کند. در این مقاله به بررسی روش‌های موجود برای درمان آرتریت روماتوئید میپردازیم.
فهرست مطالب
داروهای کنترل کننده بیماری آرتریت روماتوئید
برخی از داروها برای کمک به جلوگیری از بدتر شدن آرتریت روماتوئید و کاهش خطر ایجاد مشکلات و محدودیت‌های بیشتر تجویز می‌شوند. این داروها عبارتند از :
داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs)
برای درمان آرتریت روماتوئید معمولاً ترکیبی از قرص‌های DMARD به عنوان بخشی از درمان اولیه به شما پیشنهاد می‌شود. این داروها علائم بیماری را کاهش می‌دهند و پیشرفت آن را محدود می‌کنند.
این داروها از طریق مسدود کردن اثر مواد شیمیایی آزاد شده در هنگام حمله سیستم ایمنی بدن به مفاصل عمل می‌کنند. این مواد شیمیایی در صورت مهار نشدن می‌توانند در ادامه باعث آسیب بیشتر به استخوان‌ها، تاندون‌ها، رباط‌ها و غضروف اطراف شود.
چند مثال از این دسته که به طور معمول تجویز می‌شوند عبارتند از متوترکسات، لفلونوماید، هیدروکسی کلروکین و سولفاسالازین.
ممکن است چند ماه طول بکشد تا متوجه اثر داروهای این دسته شوید. مهم است که مصرف دارو را ادامه دهید، حتی اگر در ابتدای مصرف تاثیر چندانی مشاهده نکردید. ممکن است لازم باشد ۲ یا ۳ نوع DMARD را امتحان کنید تا بتوانید مناسب‌ترین نوع آن را که با بدن شما سازگارتر است پیدا کنید. هنگامی که پزشک شما مناسب ترین داروی این دسته را برای شما پیدا کرد، معمولاً باید آن دارو را طولانی مدت مصرف کنید.
داروهای بیولوژیکی
داروهای بیولوژیکی شکل جدیدی از درمان آرتریت روماتوئید هستند. مثال‌هایی از داروهای این دسته عبارتند از آدالیموماب، اتانرسپت و اینفلیکسیماب.
داروهای این دسته معمولاً همراه با متوترکسات یا سایر داروهای دسته DMARD مصرف می‌شوند و معمولاً فقط در صورتی استفاده می‌شوند که DMARDها به تنهایی مؤثر واقع نشوند.
داروهای بیولوژیکی به صورت تزریقی تجویز می‌شوند. آن‌ها با متوقف کردن مواد شیمیایی خاص در خون شما از فعال شدن سیستم ایمنی برای حمله به مفاصل جلوگیری می‌کنند.
مهار کننده‌های JAK
مهارکننده‌های JAK نوع جدیدی از داروها هستند که برای بزرگسالان مبتلا به آرتریت روماتوئید متوسط تا شدید تجویز می‌شوند. این داروها برای افرادی کاربرد دارند که نمی‌توانند DMARD یا داروهای بیولوژیکی مصرف کنند، یا اینکه داروهای دو دسته قبل برایشان موثر واقع نشدند.
این داروها معمولاً همراه با متوترکسات استفاده می‌شود. البته مهارکننده های JAK را می توان به تنهایی برای بیمارانی که نمی‌توانند متوترکسات مصرف کنند نیز تجویز کرد.
داروهایی برای تسکین درد
علاوه بر داروهایی که برای مهار و کنترل پیشرفت آرتریت روماتوئید استفاده می‌شود، ممکن است نیاز به مصرف دارو برای تسکین درد نیز داشته باشید. این داروها عبارتند از :
داروهای مسکن
در برخی موارد، ممکن است به شما توصیه شود از مسکن‌هایی مانند استامینوفن یا استامینوفن کدئین برای تسکین درد مرتبط با آرتریت روماتوئید استفاده کنید. این داروها التهاب مفاصل شما را درمان نمی کنند، اما ممکن است در تسکین درد در برخی افراد مفید باشند.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
پزشک ممکن است در کنار یا به جای مسکن‌هایی مانند استامینوفن، یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) نیز تجویز کند. برخی داروهای این دسته عبارتند از ایبوپروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک و سلکوکسیب.
این داروها می توانند به تسکین درد کمک کنند و در عین حال التهاب مفاصل را نیز کاهش دهند، اگرچه با گذشت زمان از بدتر شدن آرتریت روماتوئید جلوگیری نمی کنند.
کورتیکواستروئیدها
کورتیکواستروئیدها داروهای قدرتمندی هستند که می توانند به کاهش درد، سفتی مفاصل و التهاب کمک کنند. این داروها به ۳ روش قابل تجویز هستند؛ قرص خوراکی (به عنوان مثال پردنیزولون)، تزریق مستقیم به مفصل دردناک، تزریق عضلانی (برای کمک به کاهش درد چندین مفصل)
از آنجایی که استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها می‌تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند، این دسته از داروها معمولاً به طورکوتاه مدت برای تسکین درد استفاده می‌شوند؛ در زمانی که منتظر اثرگذاری داروهای DMARD هستید یا در طول دوره‌های شعله‌ور شدن بیماری.
درمان‌های حمایتی
پزشک همچنین ممکن است علاوه بر دارو، روش‌های دیگری را تجویز کند که می‌تواند به شما در رفع علائم آرتریت روماتوئید کمک کند.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی می‌تواند به شما کمک کند تناسب اندام و قدرت عضلانی خود را بهبود بخشیده و مفاصل خود را انعطاف پذیرتر کنید. فیزیوتراپی شامل جلسات تمرین حضوری با یک فیزیوتراپیست و نیز انجام تمرینات در خانه است.
فیزیوتراپی همچنین ممکن است با استفاده از کیسه آب گرم یا یخ و یا تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS) به تسکین درد کمک کند. دستگاه TENS پالس کوچکی از الکتریسیته را به مفصل آسیب دیده اعمال می‌کند که پایانه‌های عصبی را بی حس می‌کند و می‌تواند به کاهش درد آرتریت روماتوئید کمک کند.
کار درمانی
اگر آرتریت روماتوئید باعث ایجاد محدودیت‌هایی در انجام کارهای روزمره شما شود، کاردرمانی ممکن است کمک کند. یک کاردرمانگر می‌تواند آموزش و توصیه‌هایی ارائه دهد که به شما کمک می‌کند تا از مفاصل خود، هم در خانه و هم در محل کار محافظت کنید. همچنین ممکن است استفاده از تکیه گاه مفاصل مانند آتل و اسپلینت به شما توصیه شود.
عمل جراحی
گاهی اوقات، با وجود مصرف داروها، ممکن است مفاصل شما همچنان آسیب ببینند. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است برای کمک به بازیابی توانایی شما در استفاده از مفصل، به جراحی نیاز باشد. همچنین ممکن است جراحی برای کاهش درد یا رفع ناهنجاری‌ها توصیه شود.
جراحی مفاصل دست
انواع مختلفی از جراحی برای اصلاح مشکلات مفصلی در دست وجود دارد؛ از جمله جراحی تونل کارپال (بریدن رباط در ناحیه مچ دست برای کاهش فشار روی عصب)، رها سازی تاندون‌ها در انگشتان برای درمان خمیدگی غیر طبیعی، جراحی جهت برداشتن بافت ملتهب که مفاصل انگشت‌ها را می پوشاند.
آرتروسکوپی
آرتروسکوپی روشی برای برداشتن بافت ملتهب مفصل است. در طول آرتروسکوپی، یک لوله نازک با نور و دوربین متصل به آن (آرتروسکوپ) از طریق یک برش کوچک در پوست وارد مفصل می‌شود تا جراح بتواند مفصل آسیب دیده را مشاهده کند. ابزارهای ویژه‌ای از طریق برش‌های کوچک دیگر در مفصل وارد می‌شوند تا بافت آسیب دیده را خارج کنند.
جراحی تعویض مفصل
برخی از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید برای تعویض بخشی یا تمام مفصل مانند مفصل ران، زانو یا شانه نیاز به جراحی دارند. این عمل جراحی به عنوان تعویض مفصل یا آرتروپلاستی شناخته می‌شود. تعویض این مفاصل یک عمل بزرگ است که شامل چندین روز بستری در بیمارستان و سپس ماه ها توانبخشی است. بهترین مفاصل پروتزی طول عمری بین ۱۰ تا ۲۰ سال دارند و این احتمال وجود دارد که برخی از عملکردها پس از جایگزینی مفصل آسیب دیده با یک پروتز بازیابی نشود.
منبع
قوانین ارسال دیدگاه در سایت.