اهمیت عنصر معدنی روی (زینک) برای پوست
عناصر کمیاب معدنی مانند روی (زینک)، مواد مغذی ضروری هستند که بدن شما برای کارکرد صحیح به آنها نیاز دارد، اما در مقادیر بسیار کمتر از ویتامین‌ها و مواد معدنی که به طور طبیعی و به وفور در غذاها وجود دارند. این عناصر کمیاب به سایر غذاها اضافه می‌شوند و به عنوان یک مکمل غذایی، مورد نیاز هستند. مصرف روزانه روی (Zinc) ضروری است زیرا بدن راهی برای ذخیره طولانی مدت آن ندارد.
عنصر معدنی ضروری روی (زینک) یک عنصر ضروری برای بدن است. این عنصر معدنی برای تنظیم فعالیت بسیاری از آنزیم‌های بدن ضروری است. لذا کمبود آن در بدن، ایجاد اختلالاتی می‌کند. من دکتر مهرنوش گرشاسبی در این مقاله اهمیت مصرف عنصر معدنی روی را بررسی خواهم کرد.
نقش زینک بر سلامت بدن
- ساخت سلول‌های جدید (تقسیم سلولی)
- لخته شدن خون و بهبود زخم‌ها
- عملکرد سیستم ایمنی
- سنتز پروتئین
- محافظت از عملکرد اندام‌های حسی (بینایی، چشایی و بویایی)
- محافظت در برابر استرس اکسیداتیو و کمک به ترمیم DNA
- کنترل قند خون (در دیابت)
- تنظیم آنزیم‌هایی که کربوهیدرات، چربی و پروتئین موجود در غذا را پردازش می‌کنند
چه غذاهایی حاوی زینک (روی) است؟
- صدف
- گوشت
- غذاهای لبنی
- محصولات غلات مانند جوانه گندم و غلات کامل نان.
مقدار توصیه شده رژیم غذایی (RDAs) برای روی 9 تا 11 میلیگرم برای زنان و مردان و 11 تا 12 میلیگرم در دوران بارداری و شیردهی است.
مکمل‌های غذایی حاوی چندین شکل روی هستند و درصد عنصر روی بسته به شکل متفاوت است. به عنوان مثال، تقریباً 23 درصد سولفات روی از عنصر روی تشکیل شده است. بنابراین، 220 میلیگرم سولفات روی حاوی 50 میلیگرم عنصر روی است. حفظ سطح روی مهم است زیرا مقدار بسیار کم یا زیاد ممکن است منجر به اختلال عملکرد فیزیولوژیکی و یا بیماری شود.
زینک (روی) چه تاثیری بر روی سلامت پوست دارد؟
روی نقش مهمی در سه عملکرد پوست شامل مورفوژنز، ترمیم و نگهداری دارد که از طریق پروتئین‌ها و آنزیم‌هایی که در این فرآیندها نقش دارند، محافظت می‌شوند. تقریباً 6 درصد از کل غلظت روی بدن واقع در پوست است که در مقایسه با درم در سطوح اپیدرم 5 برابر بیشتر است.
روی برای تثبیت غشاهای سلولی، نقش کوفاکتور ضروری برای چندین متالوآنزیم (MMPs)، درگیر شدن با سوپراکسید دیسموتاز، متالوتیونین، DNA و RNA پلیمرازها و مشارکت در میتوز و تمایز سلول‌های پایه شناخته شده است. روی و همچنین تیتانیوم به دلیل توانایی در جلوگیری از اشعه ماوراء بنفش، اجزای رایج در ضد آفتاب‌های موضعی هستند. معمولاً، بجز مواردی که خاصیت حفاظتی (حائل) پوست مختل شود (مثلاً در بیماران سوختگی) یا کاربرد موضعی بسیار بالا (بیش از 40 درصد) استفاده شود، سطح روی خون تغییر نمی‌کند، علاوه بر این ارزیابی خطر اکسید روی که به عنوان فیلتر UV در ضدآفتاب‌ها استفاده می‌شود، ایمن گزارش شده است.
در مطالعات کمبود القایی (تجربی) یا بالینی روی، ضایعات پوستی همراه با تاخیر در بهبود زخم و زبری پوست شایع بود. در مراحل اولیه بهبود زخم، القای متالوتیونین ممکن است منبع روی مورد نیاز برای عملکرد متالوآنزیم‌ها را فراهم کند.
روی عملکرد 2 آنزیم دخیل در فعالیت آنتی اکسیدانی بدن (سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز) را به دنبال آسیب پوستی تنظیم می‌کند.
قابل ذکر است که علائم و شرایط مرتبط با پوست و مو نیز در ارتباط با مصرف بیش از حد روی وجود دارد، در حالی که اختلالات بسیار نادر پوست و زائده‌ها شامل آکرودرماتیت انتروپاتیک است. آکرودرماتیت انتروپاتیک یک اختلال ژنتیکی اتوزومال مغلوب نادر است که باعث کاهش جذب عنصر روی می‌شود.
نتیجه‌گیری
استفاده از ریز مغذی‌های کمیابی مانند عنصر معدنی روی (زینک) برای حفظ سلامت و کارکرد طبیعی بدن ضروری است. لذا مصرف روزانه این مکمل ها میتواند با کاهش و جلوگیری از اختلالات شیمیایی بدن، باعث بهبود کیفیت زندگی گردد.
نویسنده: دکتر مهرنوش گرشاسبی (دکترای تخصصی گیاهان داروئی)
ویرایش شده توسط: دکتر علیرضا ولی‌زاده (دکترای تخصصی نانوتکنولوژی پزشکی)
منبع
1. Vollmer, David L., Virginia A. West, and Edwin D. Lephart. “Enhancing skin health: By oral administration of natural compounds and minerals with implications to the dermal microbiome.” International journal of molecular sciences 19, no. 10 (2018): 3059.
2. Erdman Jr, John W., Ian A. Macdonald, and Steven H. Zeisel, eds. Present knowledge in nutrition. John Wiley & Sons, 2012.
3. Ross, A. Catherine, Benjamin Caballero, Robert J. Cousins, and Katherine L. Tucker. Modern nutrition in health and disease. Jones & Bartlett Learning, 2020.
4. McKenzie, R. C. “Selenium, ultraviolet radiation and the skin.” Clinical and Experimental Dermatology 25, no. 8 (2000): 631-636.
5. Michaelsson, Gerd, Kerstin Ljunghall, and Bo G. Danielson. “Zinc in epidermis and dermis in healthy subjects.” Acta dermato-venereologica 60, no. 4 (1980): 295-299.
6. Rink, Lothar. “Zinc and the immune system.” Proceedings of the Nutrition Society 59, no. 4 (2000): 541-552.
7. Lin, Pei-Hui, Matthew Sermersheim, Haichang Li, Peter HU Lee, Steven M. Steinberg, and Jianjie Ma. “Zinc in wound healing modulation.” Nutrients 10, no. 1 (2017): 16.
قوانین ارسال دیدگاه در سایت.