بهترین قرص برای رینیت آلرژیک چیست؟

رینیت آلرژیک، یک واکنش آلرژیک است که باعث عطسه، احتقان، خارش بینی و آبریزش از چشم می‌شود. گرده گل، شوره حیوانات خانگی، کپک و حشرات همگی می‌توانند منجر به بروز علائم رینیت آلرژیک شوند. رینیت آلرژیک می‌تواند احساس آزاردهنده و وحشتناکی در شما ایجاد کند، اما می‌توانید با تغییر سبک زندگی، مصرف داروهای آلرژی از دسته‌ آنتی هیستامین‌ها ، ضد احتقان‌ها و کورتیکواستروئیدها و همچنین ایمونوتراپی علائم آلرژی خود را تسکین دهید.

داروهایی که برای رینیت آلرژیک کاربرد دارند، به صورت قرص، شربت، اسپری استنشاقی، اسپری بینی، قطره چشم، کرم های پوستی و تزریقی در دسترس هستند. برخی از آنها بدون نسخه نیز قابل دریافت هستند اما برخی دیگر، فقط با نسخه پزشک در دسترس هستند. در این مقاله به طور خلاصه انواع داروهای موثر در رینیت آلرژیک را معرفی می‌کنم. با من همراه باشید.

1- آنتی هیستامین‌ها

آنتی هیستامین‌ها، ماده‌ای شیمیایی به نام هیستامین را مسدود می‌کنند. هیستامین در واقع ماده‌ای است که توسط سیستم ایمنی بدن شما در طی یک واکنش آلرژیک آزاد شده و موجب ایجاد علائم آلرژی می‌گردد. انواع شکل‌های دارویی آنتی‌ هیستامین‌ها عبارتند از:

قرص و شربت

آنتی هیستامین‌های خوراکی برای کاهش آبریزش بینی، خارش یا آبریزش چشم، کهیر، تورم و سایر علائم و نشانه‌های آلرژی کاربرد دارند. از آنجایی که برخی از این داروها می‌توانند باعث ایجاد احساس خواب آلودگی و خستگی در شما شوند، در صورت نیاز به رانندگی یا انجام سایر فعالیت‌هایی که نیاز به هوشیاری دارند، آنها را با احتیاط مصرف کنید.

آنتی هیستامین‌هایی که باعث خواب آلودگی می‌شوند عبارتند از:

• دیفن هیدرامین
• کلرفنیرامین

آنتی هیستامین‌های زیر خیلی کمتر باعث خواب آلودگی می‌شوند:

• ستیریزین
• دسلوراتادین
• فکسوفنادین
• لوراتادین

اسپری بینی

اسپری‌های بینی آنتی هیستامین به تسکین عطسه، خارش یا آبریزش بینی، احتقان سینوسی و ترشحات پشت حلق کمک می‌کنند. عوارض جانبی اسپری‌های بینی آنتی هیستامین ممکن است شامل طعم تلخ دهان، خواب آلودگی یا احساس خستگی باشد. این اسپری‌ها عبارتند از :

• آزلاستین
• اولوپاتادین

قطره چشم

قطره‌های چشمی آنتی هیستامین می‌توانند خارش، قرمزی و تورم چشم را کاهش دهند. این قطره‌ها ممکن است ترکیبی از آنتی هیستامین‌ها و سایر داروها باشند.

عوارض جانبی آنها ممکن است شامل سردرد و خشکی چشم باشد. اگر قطره‌های آنتی هیستامین باعث گزش یا سوزش چشم شما می‌شود، سعی کنید قبل از استفاده، آنها را در یخچال نگهداری کنید یا از قطره‌های اشک مصنوعی در کنار این قطره‌ها استفاده کنید. مثالهایی از این دسته عبارتند از:

• کتوتیفن
• اولوپاتادین
• نفازولین

2- ضد احتقان‌ها

ضد احتقان‌ها برای تسکین فوری و موقت احتقان بینی و سینوس‌ها استفاده می‌شوند. آنها می‌توانند باعث مشکلات خواب، سردرد، افزایش فشار خون و تحریک پذیری شوند. این دسته دارویی برای افراد مبتلا به فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی عروقی، گلوکوم و پرکاری تیروئید توصیه نمی‌شود.

قرص و شربت

ضد احتقان‌های خوراکی احتقان بینی و سینوس ناشی از رینیت آلرژیک را برطرف می‌کنند. مثال بیشتر شناخته شده از این دسته عبارت است از :

سودوافدرین

اسپری و قطره بینی

اسپری‌ها و قطره‌های ضد احتقان بینی اگر برای مدت کوتاهی استفاده شوند، گرفتگی بینی و سینوس‌ها را برطرف می‌کنند. استفاده مکرر از این داروها برای بیش از سه روز متوالی ممکن است منجر به چرخه‌ای معیوب شود که در آن احتقان عود می‌کند یا بدتر می‌شود. مثالها عبارتند از:

• اکسی متازولین
• فنیل افرین

3- کورتیکواستروئیدها

کورتیکواستروئیدها با سرکوب التهاب مرتبط با آلرژی، علائم رینیک آلرژیک را تسکین می‌دهند.

اسپری بینی

اسپری‌های کورتیکواستروئیدی از گرفتگی بینی، عطسه و آبریزش بینی جلوگیری کرده و این علائم را تسکین می‌دهد. عوارض جانبی این دسته از داروها می‌تواند شامل طعم ناخوشایند، تحریک بینی و خونریزی بینی باشد. مثالها عبارتند از:

• بودزوناید (رینوکورت)
• فلوتیکازون
• مومتازون (نازونکس)

برای افرادی که از احساس جاری شدن مایع در گلو یا طعم ناخوشایند این اسپری‌ها اذیت می‌شوند، دو فرمول آئروسل وجود دارد:

• بکلومتازون
• سیکلزوناید

اسپری استنشاقی

کورتیکواستروئیدهای استنشاقی اغلب روزانه به عنوان بخشی از درمان آسم ناشی از واکنش‌ به محرک‌ها و آلرژن‌های موجود در هوا ایجاد می‌شود. عوارض جانبی به طور کلی جزئی هستند و می‌توانند شامل تحریک دهان و گلو و عفونت‌های قارچی دهان باشند. داروهای استنشاقی تجویزی عبارتند از :

• بکلومتازون
• بودزوناید
• سیکلزوناید
• فلوتیکازون
• مومتازون

قطره چشم

قطره‌های چشمی کورتیکواستروئیدی برای تسکین خارش مداوم، قرمزی یا آبریزش چشم‌ها زمانی که سایر مداخلات موثر نیستند استفاده می‌شوند. معمولاً استفاده از این قطره‌ها به دلیل خطر عوارضی مانند آب مروارید، گلوکوم و عفونت بهتر است تحت نظر پزشک باشد. مثال‌های این دسته عبارتند از:

• فلورومتولون
• بتامتازون
• پردنیزولون

قرص و شربت

کورتیکواستروئیدهای خوراکی برای درمان علائم شدید ناشی از انواع واکنش‌های آلرژیک استفاده می‌شوند. مصرف طولانی مدت این داروها می‌تواند باعث آب مروارید، پوکی استخوان، ضعف عضلانی، زخم معده، افزایش قند خون و تاخیر در رشد در کودکان شود. کورتیکواستروئیدهای خوراکی همچنین می‌توانند فشار خون بالا را تشدید کنند. کورتیکواستروئیدهای خوراکی تجویزی عبارتند از:

• پردنیزولون
• متیل پردنیزولون

کرم‌های پوستی

کرم‌های موضعی کورتیکواستروئیدی، واکنش‌های آلرژیک پوستی مانند خارش، قرمزی یا پوسته ریزی را تسکین می‌دهند. اغلب کرم‌های کورتیکواستروئیدی با قدرت پایین، بدون نسخه نیز در دسترس هستند، اما قبل از استفاده از این داروها برای بیش از یک هفته، لازم است با پزشک خود مشورت کنید.

عوارض جانبی می‌تواند شامل تغییر رنگ و تحریک پوست باشد. استفاده طولانی مدت، به ویژه از کورتیکواستروئیدهای قوی‌تر، می‌تواند باعث نازک شدن پوست و سطوح غیر طبیعی هورمون شود. مثال‌های این دسته عبارتند از:

• بتامتازون
• هیدروکورتیزون
• تریامسینولون

4- ایمونوتراپی

این درمان با کمک به بدن شما برای تحمل آلرژن‌ها عمل می‌کند. پزشک، یک سری تزریق (واکسن های آلرژی یا ایمونوتراپی زیر جلدی) با مقدار کمی از آلرژن به شما می‌دهد. هر بار که تزریق می‌کنید، پزشک شما مقدار آلرژن را افزایش می دهد. با گذشت زمان، سیستم ایمنی بدن شما نسبت به آلرژن مصونیت پیدا می کند و واکنش بی مورد نسبت به آن را متوقف می‌کند.

در شرایط خاص، پزشک شما ممکن است ایمونوتراپی را به شکل قرصی که زیر زبان خود قرار میدهید به نام ایمونوتراپی خوراکی توصیه کند. در حال حاضر، ایمونوتراپی خوراکی فقط برای آلرژی به درختان، علف‌ها و کنه‌ها و گرد و غبار در دسترس است.

جمع‌بندی

در این مقاله به معرفی انواع دسته‌های دارویی موثر در درمان رینیت آلرژیک پرداخته‌ام. البته توجه به این نکته ضروری است که قدم اول برای کنترل آلرژی، اجتناب از ماده آلرژی‌زاست. اما در صورت بروز علائم آزاردهنده آلرژی می‌توانید بنا به نیاز، از دسته‌های دارویی معرفی شده در مقاله استفاده بفرمایید.

منابع

Allergic Rhinitis (Hay Fever)