چرا همه بیماران میگرنی باید با منیزیم درمان شوند؟

منیزیم، دومین کاتیون فراوان درون سلولی، در بسیاری از فرآیندهای درون سلول ضروری است و به نظر می رسد نقش مهمی در پاتوژنز میگرن ایفا کند.

آزمایشات معمول خون نشان دهنده ذخایر واقعی منیزیم بدن نیست زیرا کمتر از ۲٪ در فضای خارج سلولی (قابل اندازه گیری) ، ۶۷٪ در استخوان و ۳۱٪ در داخل سلول‌ها قرار دارد.

فقدان منیزیم ممکن است باعث افسردگی، تجمع بیش از حد پلاکت ها، تأثیر بر عملکرد گیرنده های سروتونین و تأثیر بر سنتز و آزادسازی انواع انتقال دهنده های عصبی شود.

شواهد قوی وجود دارد که نشان می دهد کمبود منیزیم در افراد مبتلا به میگرن بسیار بیشتر از افراد سالم است. مبتلایان به میگرن ممکن است به دلیل ناتوانی ژنتیکی در جذب منیزیم، هدر رفتن منیزیم از مسیر کلیوی، دفع مقادیر بیش از حد منیزیم به دلیل استرس، مصرف کم مواد مغذی و چندین دلیل دیگر دچار کمبود منیزیم شوند.

منیزیم خوراکی به طور گسترده در دسترس است، بسیار ایمن و ارزان است و برای بیمارانی که کمبود منیزیم دارند می تواند بسیار موثر باشد. با توجه به این ویژگی‌های منیزیم و این واقعیت که کمبود منیزیم ممکن است در نیمی از بیماران میگرنی وجود داشته باشد و آزمایش‌های خون معمول نشان‌دهنده وضعیت منیزیم نیست، درمان تجربی با حداقل منیزیم خوراکی در همه مبتلایان به میگرن ضروری است.