نقش سیلیمارین به عنوان آنتی اکسیدان در مدیریت بالینی بیماری‌های مزمن کبدی

بیماری مزمن کبدی (CLD) یکی از علل اصلی مرگ و میر جهانی است. CLD در صورت عدم درمان به سمت فیبروز، سیروز و در نهایت کارسینوم سلولهای کبدی (HCC) پیشرفت می‌کند.

اشکال مختلف CLD بر اساس ویژگی‌های بالینی و عوامل ایجاد کننده شامل بیماری کبد الکلی (ALD)، بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD)، بیماری کبد چرب مرتبط با متابولیک (MAFLD) و آسیب کبدی ناشی از دارو (DILI) است.

روش درمانی ارجح برای CLD شامل اصلاح سبک زندگی و رژیم غذایی، همراه با عوامل دارویی محدودی است که برای درمان علامتی در دسترس هستند. علاوه بر این، استرس اکسیداتیو (OS) یک مکانیسم پاتولوژیک مهم زیربنای تمام انواع CLD است. از این رو، استفاده از آنتی اکسیدان‌ها برای مدیریت بیماری مفید است.

بر اساس شواهد بالینی موجود، سیلیمارین با توجه به خواص آنتی اکسیدانی، ضد فیبروز و ضد التهابی قوی خود می‌تواند به عنوان یک عامل برای محافظت کبدی استفاده شود.

گروهی از متخصصان پزشکی بین‌المللی و روسی، جایگاه سیلیمارین را در دستورالعمل‌های بالینی و پروتکل‌های درمانی به عنوان یک عامل محافظ کبدی برای مدیریت CLD همزمان با سایر درمان‌ها مورد بحث قرار داده و اثربخشی ۱۴۰ میلی‌گرم سیلیمارین، سه بار در روز را در کاهش استرس اکسیداتیو در بیماری‌های مزمن کبدی مانند ALD، NAFLD، MAFLD و DILI بررسی و اثبات کردند.

منبع:

Role of silymarin as antioxidant in clinical management of chronic liver diseases: a narrative review