اثرات مثبت مصرف سدیم، پتاسیم، منیزیم و کلسیم بر بهبود بیماری‌های قلبی- عروقی
در این مقاله به بررسی اثرات مثبت مصرف سدیم، پتاسیم، منیزیم و کلسیم بر بهبود بیماری‌های قلبی- عروقی می‌پردازیم که بدلیل شیوع بالای این بیماری، از نگرانی‌های جدی در سراسر جهان است.
مقدمه
کاهش مصرف نمک سال‌ها به عنوان یکی از بحث‌های داغ مطرح بوده است. سازمان جهانی بهداشت و سایر مراکز بهداشت جهانی پیشنهاد می‌کنند که کاهش مصرف نمک می‌تواند اثرات مثبت فراوانی در سلامت عمومی داشته باشد.
هرچند کاهش فشار خون ناشی از کاهش مصرف سدیم مورد توافق است اما در مورد اینکه آیا این اقدام باعث کاهش خطرات قلبی- عروقی و مرگ و میر می‌شود یا خیر اختلاف نظر وجود دارد. حتی پیشنهاد شده است که به دلیل اثرات پیش‌بینی نشده کاهش سدیم بر سایر مسیرهای مرتبط با بروز بیمار‌‌های قلبی- عروقی، ممکن است دستورالعمل‌های سختگیرانه کاهش نمک برای برخی افراد مضر باشد. در نتیجه، نیاز به تحقیقات بیشتر برای بررسی ارتباط بین مصرف کمتر سدیم و خطر بیماری‌های قلبی- عروقی در جمعیت بزرگسالان سالم و همچنین بخش‌های پرخطر از جمعیت، وجود دارد.
بر اساس نتایج یک مطالعه‌ی مروری در سال 2018 که در آن چندین کارآزمایی بالینی مورد بررسی قرار گرفت، شواهد کافی برای حمایت از کاهش مصرف نمک به عنوان یک استراتژی برای کاهش بیماری‌های قلبی- عروقی یا مرگ و میر وجود ندارد.
اثرات مستقل و ترکیبی سایر مواد معدنی بر خطر بیمار‌‌های قلبی- عروقی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. به طور کلی تصور می شود که پتاسیم از طریق تأثیرات آن بر دیواره‌ی عروق، اثرات مفیدی بر سلامت قلب و عروق دارد. علاوه بر این، تصور می‌شود که کلسیم و منیزیم بر سلامت قلب و عروق تأثیر مثبت می‌گذارند.
مطالعات بالینی در رابطه با کلسیم نمی‌توانند تایید کننده‌ی اثرات مثبت قطعی مصرف مکمل‌های کلسیم بر سلامت قلب و عروق باشند. منیزیم در تنظیم فشار خون و متابولیسم نقش دارد و ممکن است برای پیشگیری و مدیریت خطر در بیماری‌های قلبی- عروقی مهم باشد.
روش کار
در این کارآزمایی بالینی به بررسی اثر مصرف سدیم، پتاسیم، منیزیم و کلسیم بر خطر بیماری‌های قلبی- عروقی پرداخته شده است.
این مطالعه در سال 1972 و بر روی 2362 مرد و زن 30 تا 64 ساله که در آغاز مطالعه فاقد هرگونه بیماری قلبی- عروقی بودند انجام شد. رژیم غذایی شرکت‌کنندگان و بروز بیماری‌های قلبی- عروقی در آن‌ها در طول مطالعه ثبت گردید.
نتایج
بر اساس نتایج بدست آمده در طول 41170 نفر-سال پیگیری (متوسط زمان پیگیری 19.7 سال)، 404 مورد بیماری قلبی- عروقی مشاهده گردید که در میان آن‌ها 367 مورد از نوع تصلب شرایین بود. اکثر افراد شرکت‌کننده در این مطالعه مقادیر متوسط از سدیم را مصرف کرده‌اند (به‌طور میانگین روزانه 2927 میلی‌گرم).
مصرف سدیم در مقادیر توصیه شده و معمول، هیچ‌گونه ارتباطی با بروز بیماری‌های قلبی- عروقی نداشت. در مقابل مصرف پتاسیم و منیزم با بروز بیماری‌های قلبی- عروقی رابطه‌ی معکوس داشت. به عنوان مثال کسانی که روزانه 3000 میلی‌گرم پتاسیم یا بیشتر از آن را مصرف می‌کردند در مقایسه با کسانی که کمتر از 2500 میلی‌گرم پتاسیم روزانه دریافت می‌کردند، 25 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی بوده‌اند.
همچنین مصرف حداقل 320 میلی‌گرم در روز منیزیم در مقایسه با مصرف روزانه کمتر از 240 میلی‌گرم، باعث کاهش 34 درصدی در خطر بروز بیماری‌های قلبی- عروقی می‌گردد. تاثیر مصرف کلسیم بر بروز بیماری‌های قلبی- عروقی قابل توجه نبوده است.
همچنین نتایج نشان داد مصرف بالای پتاسیم در افرادی که سدیم بالایی هم دریافت می‌کردند، باعث کاهش 27 درصدی بیماری‌های قلبی- عروقی می‌گردد و از طرفی مصرف کمتر سدیم این میزان را بیشتر کاهش می‌دهد و به 31 درصد می‌رساند.
بحث
در این مطالعه ابتدا به بررسی اثر وابسته به مقدار مصرف سدیم، پتاسیم، منیزیم و کلسیم بر خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی پرداخته شد. مصرف سدیم در مقادیر توصیه شده با بیماری‌های قلبی- عروقی ارتباطی نداشت. در حالی‌که پتاسیم و منیزیم به صورت وابسته به مقدار مصرف‌شان با بروز بیماری‌های قلبی- عروقی مرتبط بودند.
مصرف پتاسیم به میزان 3000 میلی‌گرم در روز یا بیشتر از آن، باعث کاهش حداقل 25 درصدی در خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی شد. این کاهش تا مصرف پتاسیم به میزان 5000 میلی‌گرم در روز مشاهده شد. به طور مشابه، خطر بیماری‌های قلبی- عروقی با مصرف منیزیم از 100 تا 600 میلی‌گرم در روز به طور پیوسته کاهش یافت.
مصرف بیشتر پتاسیم و منیزیم هر دو با کاهش خطر بیماری‌های قلبی- عروقی بدون توجه به مصرف سدیم همراه بود در حالی که مصرف کمتر سدیم هیچ اثر مفید مستقلی بر خطر این بیماری‌ها نداشت.
مکانسیم‌هایی که بر اساس آن‌ها مصرف این مواد معدنی با بیماری‌های قلبی- عروقی مرتبط می‌شود پیچیده است. به نظر می‌رسد اثرات سدیم به خصوص بر فشار خون در افرادی که به نمک حساس هستند در مقایسه با افرادی که حساس نیستند متفاوت است.
حساسیت به نمک سال‌هاست که تایید شده است، اما مکانیسم‌های زیربنایی این پدیده به طور کامل شناخته نشده است. از آنجایی که حساسیت به نمک به طور قابل توجهی بر اساس نژاد متفاوت است، اصل و نسب عمدتاً قفقازی اروپای شمالی شرکت‌کنندگان در این مطالعه نشان می‌دهد که سطوح حساسیت به نمک احتمالاً در این گروه تا حدودی پایین است.
پتاسیم می‌تواند به دفع سدیم کمک کند و باعث تعادل مقادیر آن گردد. همچنین افزایش سطح پتاسیم پلاسما اثرات مثبتی بر سلول‌های دیواره‌ی عروق دارد. علاوه بر این پتاسیم باعث کاهش اثرات سدیم بر افزایش فشار خون در افراد حساس به نمک می‌شود.
منیزیم فرآیندهای بیوشیمیایی متعددی را تنظیم می‌کند که بسیاری از آن‌ها قند خون، فشار خون و التهاب را کنترل می‌کنند. همچنین منیزیم انعقاد را مهار می‌کند. کمبود منیزیم با افزایش استرس اکسیداتیو مرتبط است.
اثرات مثبت مصرف سدیم، پتاسیم، منیزیم و کلسیم بر بهبود بیماری‌های قلبی- عروقی
هدف از این تحقیق بررسی اثرات مثبت مصرف سدیم، پتاسیم، منیزیم و کلسیم بر بهبود بیماری‌های قلبی- عروقی بود. بر اساس نتایج، مصرف پتاسیم و منیزیم باعث کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی می‌شود. مصرف غذاهای غنی از پتاسیم و منیزیم می‌تواند اثرات موثری بر کاهش خطر بروز بیماری‌های قلبی- عروقی داشته باشد. مصرف سدیم در مقادیر متوسط و توصیه شده هیچ‌گونه ارتباطی با بیماری‌های قلبی- عروقی ندارد. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و سایر مطالعات، مصرف مکمل‌های پتاسیم و منیزیم می‌تواند باعث باعث کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی بشود.
نویسنده: دکتر حسین علیپور (دکترای تخصصی نانو بیوتکنولوژی)
ویرایش: دکتر علیرضا ولی‌زاده (دکترای تخصصی نانو فناوری پزشکی)
منبع
قوانین ارسال دیدگاه در سایت.