همه چیز در مورد التهاب واژن (واژینیت)

واژینیت التهاب واژن است که می‌تواند منجر به ترشح، خارش و درد شود. علت این التهاب، معمولاً تغییر در تعادل باکتری های واژن یا عفونت است. کاهش سطح استروژن پس از یائسگی و برخی اختلالات پوستی نیز می‌تواند باعث واژینیت شود. واژینیت انواع مختلفی دارد و درمان بسته به نوع واژینیت متفاوت است.

5 علامت اصلی و نشانه‌های مهم واژینیت (التهاب واژن)

1. تغییر رنگ، بو یا میزان ترشحات واژن
2. خارش یا سوزش واژن
3. درد هنگام رابطه جنسی
4. ادرار دردناک
5. خونریزی خفیف واژینال یا لکه بینی

9 عامل افزایش دهنده خطر ابتلا به واژینیت (التهاب واژن)

1. تغییرات هورمونی، مانند تغییرات مرتبط با بارداری، قرص‌های ضد بارداری یا یائسگی
2. داشتن رابطه جنسی
3. ابتلا به عفونت‌های مقاربتی
4. مصرف برخی داروها، مانند آنتی بیوتیک‌ها و استروئیدها
5. استفاده از اسپرم کش‌ها برای جلوگیری از بارداری
6. دیابت کنترل نشده
7. استفاده از محصولات بهداشتی مانند حمام حباب، اسپری واژینال یا دئودورانت واژن و دوش واژینال
8. پوشیدن لباس زیر مرطوب یا تنگ
9. استفاده از IUD برای کنترل بارداری

انواع مختلف واژینیت چه علائمی دارند؟

علائم بستگی به نوع میکروارگانیسم ایجاد کننده واژینیت دارد:

واژینوز باکتریایی : ناشی از رشد بیش از حد باکتری‌هایی است که به طور طبیعی در واژن یافت می‌شود. اغلب باعث ترشح رقیق و شیری-خاکستری رنگ از واژن می‌شود که ممکن است بوی «ماهی» داشته باشد و اغلب بعد از رابطه جنسی، این بو به مشام می‌رسد. همچنین ممکن است باعث خارش شود. اکثر خانم‌ها هیچ علامتی ندارند و فقط در طول معاینه روتین زنان متوجه مشکل می‌شوند.

عفونت‌های قارچی : معمولاً توسط یک قارچ به نام کاندیدا آلبیکنس ایجاد می‌شوند. ترشحات غلیظ و سفید رنگی از واژن تولید می‌کنند که می‌تواند شبیه پنیر باشد و اغلب بویی ندارد. عفونت‌های قارچی معمولاً باعث خارش و قرمز شدن واژن و فرج می‌شود.

تریکومونیازیس : توسط یک انگل ایجاد می‌شود و اغلب از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود. می‌تواند باعث خارش، سوزش و درد واژن و فرج و همچنین سوزش در هنگام ادرار شود. برخی از زنان دارای ترشحات سبز-خاکستری “کف آلود” هستند که ممکن است بوی بدی بدهد. بسیاری از افراد مبتلا هیچ علامتی ندارند.

چگونه عفونت واژن را درمان کنیم؟

همانطور که در پاراگراف‌های قبل توضیح داده شد، ارگانیسم‌ها و شرایط مختلفی می‌توانند باعث التهاب و عفونت واژن شوند، بنابراین درمان با توجه به علت ایجاد واژینیت متفاوت بوده و باید تحت نظر پزشک انجام شود:

واژینوز باکتریال: برای درمان این نوع واژینیت، به طور معمول قرص مترونیدازول تجویز میشود. ممکن است پزشک شما، استفاده همزمان از ژل واژینال مترونیدازول یا کرم واژینال کلیندامایسین را نیز توصیه کند. واژینوز باکتریایی می تواند پس از درمان عود کند.

عفونت‌های قارچی: این عفونت‌ها معمولاً با کرم یا شیاف ضد قارچ میکونازول یا کلوتریمازول و یا داروهای ضد قارچ خوراکی مثل کپسول فلوکونازول درمان می‌شوند.

تریکومونیازیس: برای درمان این نوع واژینیت، قرص مترونیدازول تجویز می‌شود. لازم به ذکر است که در واژینیت تریکومونایی، درمان شریک جنسی ضروری است.

سندرم ادراری تناسلی یائسگی (آتروفی واژن): کاهش سطح استروژن به دنبال یائسگی یا برداشتن تخمدان‌ها با جراحی می‌تواند باعث نازک شدن پوشش واژن شود که گاهی منجر به تحریک، سوزش و خشکی واژن می‌شود. استروژن – به شکل کرم های واژینال، قرص‌ها یا حلقه‌ها – می‌تواند این بیماری را درمان کند.

واژینیت غیر عفونی: اسپری‌ها و دوش‌های واژینال، صابون‌ها و شوینده‌های معطر و محصولات اسپرم‌کش می‌توانند باعث واکنش آلرژیک یا تحریک بافت‌های فرج و واژن شوند. اجسام خارجی مانند دستمال توالت یا تامپون‌های فراموش شده در واژن نیز می‌توانند بافت واژن را تحریک کنند. برای درمان این نوع واژینیت، باید منبع تحریک را مشخص کرده و از آن اجتناب کنید. منابع احتمالی عبارتند از صابون جدید، مواد شوینده لباسشویی، نوار بهداشتی یا تامپون.

منبع:

Vaginitis