سیلیمارین از تکثیر لنفوسیت‌های T و تولید سیتوکین در عفونت ویروس هپاتیت C جلوگیری می کند.

سیلیمارین، عصاره‌ای از دانه‌های گیاه خار مریم Silybum marianum، قرن‌هاست که برای درمان بیماری‌های مزمن کبدی استفاده می‌شود.

سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی (PBMC) و سلول‌های T از افراد آلوده به HCV و غیر آلوده در شرایط آزمایشگاهی برای پاسخ به تحریک غیراختصاصی و آنتی ژنی در حضور و غیاب سیلیمارین مورد آزمایش قرار گرفتند.

سیلیمارین، تکثیر و ترشح فاکتور نکروز تومور TNF-α، اینترفرون IFN-γ و اینترلوکین IL-2 توسط PBMC را مهار می‌کند. علاوه بر این، از تکثیر سلول‌های CD4+ T و آنتی‌ژن‌های هپاتیت C، کاندیدا و پروتئین کزاز جلوگیری می‌کند.

توانایی سیلیمارین برای مهار تکثیر و ترشح سیتوکین‌های پیش التهابی سلول‌های T، همراه با اثر ضد ویروسی که قبلا توضیح داده شد، مکانیسم عمل احتمالی را نشان می‌دهد که می تواند منجر به مزایای بالینی در طول عفونت HCV شود.

منبع:

Silymarin Inhibits In Vitro T-Cell Proliferation and Cytokine Production in Hepatitis C Virus Infection