آیا منیزیم یک مسکن است؟

از نظر اثر ضد درد، روش اصلی منیزیم شامل اثر آنتاگونیستی آن در گیرنده N-methyl-d-aspartate یا NMDA است که از ایجاد حساسیت مرکزی جلوگیری می‌کند و حساسیت بیش از حد به پیام های درد را کاهش می‌دهد.

با توجه به عملکرد محوری گیرنده‌های NMDA در انتقال احساس درد، کاربرد منیزیم در انواع شرایط منجر به درد مورد بررسی قرار گرفته است. تجویز خوراکی و نیز تزریقی منیزیم از طریق راه داخل وریدی، داخل نخاعی یا اپیدورال ممکن است درد و نیاز به بیهوشی و مصرف مسکن بعد از عمل را کاهش دهد.

این اثرات مفید مصرف منیزیم در بیماران مبتلا به دردهای نوروپاتیک، مانند علائم عصبی مرتبط با بدخیمی، نوروپاتی دیابتی، نورالژی به دنبال ویروس هرپس (تبخال)، و نوروپاتی محیطی ناشی از شیمی درمانی نیز گزارش شده است.

علاوه بر این، طبق گزارش‌ها، درمان با منیزیم می‌تواند فیبرومیالژیا، دیسمنوره، سردرد و حملات حاد میگرنی را کاهش دهد.