آیا سکته مغزی خفیف خوب می‌شود؟

آسیب مغزی ناشی از سکته مغزی می‌تواند منجر به مشکلات گسترده و طولانی مدت شود. اگرچه برخی از افراد ممکن است به سرعت بهبود یابند، اما بسیاری از افرادی که دچار سکته مغزی می‌شوند به حمایت طولانی‌مدت نیاز دارند تا به آنها کمک شود تا حد امکان استقلال خود را بازیابند. میزان بقا به دنبال سکته مغزی به عوامل زیادی از جمله نوع سکته مغزی، شدت آن، درمان مورد استفاده، سن و وضعیت کلی سلامت شما بستگی دارد. توصیه می‌کنم با مصرف مکمل کالمگ از ابتلای خود به سکته مغزی پیشگیری کنید.

اصطلاح “درمان و خوب شدن” در مورد سکته مغزی می‌تواند پیچیده باشد و به شدت و نوع سکته مغزی و همچنین سرعت شروع درمان بستگی دارد. در این مقاله به بررسی فاکتورهای موثر بر بهبود سکته مغزی و همچنین عوارضی که به دنبال سکته مغزی می‌تواند گریبان‌گیر فرد شود می‌پردازم. با من همراه باشید.

پیش آگهی سکته مغزی

به طور کلی سکته مغزی به ۳ دسته تقسیم می‌شود:

1- سکته مغزی ایسکمیک

این نوع سکته مغزی که به دلیل انسداد یک رگ خونی در مغز توسط لخته خون ایجاد می‌شود، می‌تواند با تزریق داخلی وریدی داروهایی مانند فعال‌کننده پلاسمینوژن بافتی (tPA) در صورت تجویز ظرف چند ساعت پس از شروع سکته، درمان شود. این دارو اگر در عرض ۳ تا ۴/۵ ساعت پس از شروع سکته تجویز شود، تاثیر خوبی دارد.

از روش‌هایی مانند ترومبکتومی فیزیکی نیز می‌توان برای برداشتن لخته استفاده کرد. این کار در صورتی موثرتر است که ظرف ۶ تا ۲۴ ساعت پس از شروع سکته انجام شود.

درمان زود هنگام و به موقع می‌تواند به میزان قابل توجهی آسیب را کاهش داده و شانس بهبودی را افزایش دهد.

2- سکته مغزی هموراژیک

این نوع سکته مغزی ناشی از خونریزی در داخل یا اطراف مغز است و اغلب به درمان های مختلفی مانند مداخله جراحی برای ترمیم عروق خونی، کاهش فشار در مغز و جلوگیری از خونریزی بیشتر نیاز دارد. داروهایی برای کاهش فشار داخل جمجمه، جلوگیری از تشنج و کنترل فشار خون نیز تجویز می‌شود.

شدت آسیب و عوارض بعدی بستگی به شدت و محل خونریزی و آسیب وارد شده به مغز دارد. سکته هموراژیک ۴۰ تا ۵۰ درصد مرگ و میر در ۳۰ روز اول پس از وقوع به دنبال دارد که دو برابر میزان مرگ و میر در اثر سکته ایسکمیک است.

3- حمله ایسکمیک گذرا (TIA)

به عنوان سکته خفیف یا گذرا شناخته می‌شود و با دو نوع سکته دیگر متفاوت است زیرا علائم معمولاً فقط چند دقیقه تا یک ساعت طول می‌کشد و منجر به عوارض طولانی مدت نخواهد شد.

اگرچه اثرات TIA موقتی به نظر می‌رسد، اما باید جدی گرفته شود زیرا اغلب در آینده منجر به سکته‌های مغزی شدید خواهد شد. احتمال ایجاد سکته مغزی در عرض ۹۰ روز پس از TIA حدود ۱۷ درصد است که بالاترین خطر وقوع آن در هفته اول پس از TIA است.

پیش آگهی علاوه بر نوع سکته مغزی به موارد زیر نیز بستگی دارد :

• مداخله زودهنگام: هرچه درمان زودتر شروع شود، شانس کاهش آسیب مغزی و بهبود نتایج بیشتر خواهد بود.
• میزان آسیب مغزی: محل و شدت سکته بر پتانسیل بهبودی تأثیر می‌گذارد. برخی از نواحی مغز می‌توانند مناطق آسیب دیده را تطبیق داده و جبران کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است منجر به نقص دائمی شوند.
• عوامل فردی: سن، سلامت کلی و شرایط زمینه‌ای بیمار نقش مهمی در میزان بهبودی دارند.

در حالی که برخی از افراد ممکن است بهبودی تقریباً کامل را تجربه کنند، برخی دیگر ممکن است اختلالات طولانی مدت یا دائمی داشته باشند. پیشرفت‌های مداوم در درمان‌های پزشکی و تکنیک‌های توانبخشی، کیفیت زندگی و نتایج را برای بازماندگان سکته مغزی بهبود می‌بخشد.

توانبخشی پس از سکته مغزی

توانبخشی یک جنبه حیاتی در بهبود سکته مغزی است و شامل چندین روش درمانی است:

• فیزیوتراپی: بر بهبود مهارت های حرکتی، تعادل و هماهنگی تمرکز دارد. ورزش‌هایی برای تقویت عضلات و افزایش تحرک را شامل می‌شود.
• کار درمانی: به بازیابی استقلال در فعالیت‌های روزانه مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن، حمام کردن و … کمک می‌کند و در واقع شامل تکنیک‌ها و ابزارهای تطبیقی ​​برای کمک به کارهای روزمره است.
• گفتار درمانی: هدف آن بهبود مشکلات گفتار، زبان و بلع است. با استفاده از تمرینات گفتاردرمانی می‌توانید مهارت‌های ارتباطی خود را تقویت کنید.
• روان درمانی: هدف آن پرداختن به تغییرات عاطفی و شناختی، مانند افسردگی، اضطراب و مشکلات حافظه می‌باشد. درمان شناختی-رفتاری (CBT) و گروه‌های حمایتی می‌تواند در این زمینه سودمند باشد.
• مراقبت‌های حمایتی: پرستاران و مراقبین نقش حیاتی در ارائه حمایت روزانه دارند و بر عوارضی مانند عفونت، زخم بستر و ترومبوز ورید عمقی (DVT) نظارت می‌کنند.

مدیریت و پیشگیری بلند مدت

بازماندگان سکته مغزی در معرض خطر سکته مجدد قرار دارند. حدود یک نفر از هر چهار بازمانده سکته مغزی یک سکته مغزی دیگر را طی پنج سال آینده تجربه خواهد کرد.

برای پیشگیری از ایجاد سکته‌های مغزی مکرر لازم است که عوامل خطر را مدیریت کرده و تغییراتی در سبک زندگی خود ایجاد کنید. این موارد عبارتند از :

1- درمان دارویی

• داروهای ضد پلاکت (مانند آسپرین) و ضد انعقادها (مانند وارفارین) برای جلوگیری از تشکیل لخته.
• داروهای ضد فشار خون برای کنترل فشار خون بالا.
• استاتین‌ها برای کاهش سطح کلسترول.
• مکمل کالمگ (حاوی پتاسیم و منیزیم) برای ریکاوری بهتر و پیشگیری از سکته مغزی مجدد
  

2- تغییرات سبک زندگی

• رژیم غذایی: اتخاذ یک رژیم غذایی سالم برای قلب که غنی از میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین‌های بدون چربی باشد در کنار محدود کردن مصرف نمک، شکر و چربی‌های اشباع.
• ورزش: فعالیت بدنی منظم برای حفظ سلامت قلب و عروق.
• ترک سیگار: ترک سیگار برای کاهش آسیب عروقی.
• عدم مصرف مشروبات الکلی: محدود کردن مصرف الکل برای کاهش فشار خون و سایر خطرات سکته مغزی.

3- معاینات منظم و روتین پزشکی

معاینات پزشکی منظم برای نظارت و مدیریت شرایط سلامتی مانند فشار خون بالا، دیابت، فیبریلاسیون دهلیزی و … به دنبال سکته مغزی ضروری است. آزمایش‌های خون و مطالعات تصویربرداری طبق توصیه‌های پزشکان باید انجام شود.

زندگی پس از سکته مغزی چگونه است؟

زندگی ممکن است در هفته‌ها و ماه‌های اول پس از سکته مغزی سخت و دلهره آور باشد. برخی افراد سریع‌تر بهبود می‌یابند اما برخی دیگر ممکن است ماه‌ها تا سال‌ها به توانبخشی نیاز داشته باشند.

برخی از عوارض باقیمانده سکته مغزی که ممکن است بیماران را درگیر کنند عبارتند از:

• مشکل در حافظه، تفکر، آگاهی، توجه، یادگیری و قضاوت
• مشکل در صحبت کردن یا درک گفتار دیگران
• مشکل در کنترل یا ابراز احساسات
• بی اختیاری ادرار و مدفوع
• فلج، ضعف یا بی حسی در یک طرف
• درد اندام‌ها به خصوص در دست یا پا و به خصوص در هوای سرد
• مشکل در جویدن یا بلعیدن
• افسردگی و اضطراب

توانبخشی می‌تواند به قربانیان سکته مغزی کمک کند تا قدرت خود را بازیابند و در انجام کارهای روزمره اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند.

جمع بندی

سکته مغزی زمانی اتفاق می‌افتد که جریان خون غنی از اکسیژن به مغز توسط لخته یا خونریزی عروق مسدود می‌شود.

پیش آگهی پس از سکته مغزی و امید به زندگی به عوامل مختلفی از جمله نوع سکته مغزی، شدت آن، سن فرد و سلامت کلی وی بستگی دارد. بازماندگان سکته مغزی نیز در معرض خطر ابتلا به سکته مغزی مجدد در سال‌های بعد هستند.

با مصرف منظم داروهای تجویز شده توسط پزشک، تغییر و اصلاح سبک زندگی و همچنین پیگیری منظم جلسات توانبخشی ضمن تسریع روند بهبودی به دنبال سکته مغزی، می‌توانید خطر ایجاد سکته مغزی مجدد را کاهش دهید.

مصرف مکمل کالمگ که دارای مقدار مناسبی پتاسیم و منیزیم است، با کنترل فشار خون و و جلوگیری از اختلال در عملکرد سلول‌های اندوتلیال عروق به پیشگیری از سکته مغزی کمک قابل توجهی می‌کند. از طرف دیگر در جهت بهبود پیامدهای ناشی از سکته‌ی مغزی و بازیابی عملکردهای عصبی در افرادی که دچار این عارضه شده‌اند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

منابع